Celem projektu będzie opracowanie zbiorników wysokociśnieniowych, które pozwolą na transport dużych ilości wodoru – to kluczowe w kontekście wykorzystania go jako ekologicznej i zeroemisyjnej alternatywy dla paliw kopalnych. Wypracowane rozwiązania mają być tańsze od obecnych. Zbiorniki będą mogły służyć również do magazynowania wodoru, co jest niezwykle ważne, szczególnie przy źródłach odnawialnych.
- – Projekt nazywa się „ROAD TRHYP”. Zbiorniki będą poddawane w naszym laboratorium testom wysokociśnieniowym, polegających na badaniach zmęczeniowych w warunkach wysokich i niskich temperatur. Mówimy tu o warunkach temperatur od -45 stopni do +85 stopni, w warunkach również wysokiej wilgotności. Posłuży to weryfikacji parametrów wytrzymałościowych takich zbiorników, czyli poprawni bezpieczeństwo eksploatacji – mówi dr inż. Paweł Gąsior, Katedra Mechaniki, Inżynierii Materiałowej i Biomedycznej Politechniki Wrocławskiej.
- – Nie wyeliminujemy paliw i silników spalinowych w krótkim czasie, ale możemy doprowadzić do tego, że będą korzystać z tak zwanych e-paliw, czyli takich, do których potrzebujemy wodór i na przykład dwutlenek węgla. Możemy wytworzyć wtedy e-benzynę, e-kerozynę dla transportu lotniczego. Wodór odgrywa tutaj kluczową rolę w tym , co nazywamy transformacją energetyczną, ale przy okazji transformacją surowcową – wyjaśnia prof. dr hab. Jerzy Kaleta, Katedra Mechaniki, Inżynierii Materiałowej i Biomedycznej Politechniki Wrocławskiej.
Projekt jest międzynarodowy – biorą w nim udział firmy z Francji, Belgi, Słowacji i z Polski. Partnerem jest również Politechnika Wrocławska, która będzie odpowiadać za badania hydrauliczne związane z bezpieczeństwem zbiorników.
- – Taka ilość wodoru, mówimy tutaj o 1,5 tony wodoru pozwoli na zatankowanie około 250-300 samochodów osobowych bądź około 50 autobusów. Za jednym razem będziemy w stanie przewieźć taką ilość wodoru, która pozwoli nam te samochody zatankować, ewentualnie będziemy mogli ten wodór wykorzystać do innych aplikacji, na przykład służąc jako półprodukt do wytwarzania e-amoniaku, e-metanolu lub e-paliw – paliw nowoczesnych, tzn. zielonych paliw – podkreśla dr inż. Paweł Gąsior, Katedra Mechaniki, Inżynierii Materiałowej i Biomedycznej Politechniki Wrocławskiej.
- – Wodór jest ważnym zagadnieniem w znaczenie większym problemie, który nazywamy transformacją energetyczną. Znamy problemy od strony następstw dotychczasowej gospodarki opartej na węglu. Wszystkie te procesy, które zmierzają w tej chwili do transformacji, dążą do wyeliminowania tego węgla. Wodór w tym procesie odgrywa kluczową rolę – zaznacza prof. dr hab. Jerzy Kaleta, Katedra Mechaniki, Inżynierii Materiałowej i Biomedycznej Politechniki Wrocławskiej.
Prace nad zbiornikami rozpoczną się w styczniu, a po 6-8 miesiącach naukowcy z Politechniki Wrocławskiej przystąpią do swoich badań.
- – Zbiorniki, które będziemy badać w naszym laboratorium są najnowszej generacji, tzn. piątej generacji. Polega to na tym, że są to zbiorniki całkowicie wykonane z tworzyw sztucznych, a jedyne metalowe elementy, które będą się tam znajdować, to metalowe zapraski na końcach tych zbiorników pozwalające na podłączenie tych zbiorników w układ dużego magazynu. Są to zbiorniki bez tzn. linera, czyli tej warstwy wewnętrznej, która bardzo często stanowi główny problem eksploatacyjny takich zbiorników. Jest najczęściej psującym się elementem – dodaje dr inż. Paweł Gąsior, Katedra Mechaniki, Inżynierii Materiałowej i Biomedycznej Politechniki Wrocławskiej.
- – Jesteśmy w głównym nurcie badań. Prowadzone przez nas od 20 lat badania zmierzają głównie w tym kierunku, żeby to było „konsumowalne”, ale rynkowo ekonomicznie uzasadnione. Te zbiorniki jeszcze kilkanaście lat temu kosztowały kilkanaście tysięcy euro za jeden zbiornik. Teraz te zbiorniki kosztują znacznie mniej – tysiąc, dwa tysiące euro – podsumowuje prof. dr hab. Jerzy Kaleta, Katedra Mechaniki, Inżynierii Materiałowej i Biomedycznej Politechniki Wrocławskiej.
Wodór ma wiele zastosowań i co ważne – jest neutralny klimatycznie, dlatego Unia Europejska inwestuje pieniądze w rozwój technologii wodorowych. Ten projekt został dofinansowany przez Komisję Europejską kwotą 2,5 miliona euro.
