Sztuka, która ma pokazać zmianę przez resocjalizację

Studenci z Zakładu Profilaktyki i Resocjalizacji Uniwersytetu Wrocławskiego oraz podopieczni Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego w Kaletach przygotowali spektakl. To wydarzenie nie tylko artystyczne, ale przykład tego, jak sztuka może być narzędziem zmiany i integracji. 

[ZT]85048[/ZT]

Dzisiaj właśnie studenci pierwszego roku mają możliwość zapoznania się ze specjalnościami, które mogą kontynuować w ramach dalszych studiów—mówi dr Kamila Wylęgły, adiunkt w Zakładzie Profilaktyki I Resocjalizacji.

Prowadzimy właśnie giełdę specjalności, gdzie pierwszoroczniacy są w stanie wybrać, na jaką specjalizację sobie pójdą. No i ja, jak widać, jestem z resocjalizacji i my akurat dzisiaj przygotowaliśmy sobie krótki teatrzyk, żeby zachęcić wszystkich, żeby do nas właśnie zagościli—dodaje Zosia, studentka II roku resocjalizacji.

Studenci i podopieczni przedstawili własną interpretację Małego Księcia.

Przedstawiamy spektakl, który jest taką nowoczesną trochę wersją Małego Księcia, jest tam dodane trochę właśnie takich młodzieżowych elementów. Między innymi przyjechali do nas chłopacy z MOW-u i bardzo się cieszę z tego powodu, bo spędziłam z nimi trochę czasu, byłam u nich na praktykach i wiem po prostu, jak ważne i duże jest to dla nich wydarzenie—mówi Tosia, studentka II roku resocjalizacji.

Ten spektakl ma na celu zachęcić po prostu studentów pierwszego roku, żeby wybrali tą naszą specjalizację, czyli resocjalizację, tak jak już wspominałem. Jest to taka nasza uniwersytecka interpretacja Małego Księcia—dodaje Kuba, student II roku resocjalizacji.

Z uwagi na to, że w Instytucie Pedagogiki mamy jednak więcej dziewczynek, więc naszym spektaklem jest Mała Księżniczka—tłumaczy dr Kamila Wylęgły.

Spektakl powstał dzięki współpracy Zakładu Profilaktyki i Resocjalizacji oraz Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego w Kaletach. 

Pokazuje właśnie historię resocjalizacji, co robimy, jak bardzo ważna jest wrażliwość, empatia i pomoc innym, ponieważ tym właśnie zajmuje się nasz kierunek—mówi Kuba, student II roku resocjalizacji.

Pokazanie tego, że ci nasi podopieczni nie są tacy straszni, jak nam się często wydaje. To są naprawdę bardzo fajni, wrażliwi, mądrzy chłopcy, bardzo zdolni, wspaniali artyści, którzy swoim ogromnym talentem pokazują nam, że ta resocjalizacja rzeczywiście jest taką szansą do tego, żeby móc potem swoje pasje realizować w przyszłość—dodaje dr Kamila Wylęgły.

Musimy z młodzieży, która trochę pobłądziła, ich trochę naprostować, pokazać im tą dobrą ścieżkę w życiu, gdzie oni naprawdę powinni być i żeby jak najmniej błądzili—tłumaczy Zosia, studentka II roku resocjalizacji.

My w swoich przyszłych zawodach pomagamy ludziom, którzy wpadli w złe towarzystwo, którzy popełnili jakieś błędy w swoim życiu. Pomagamy im z tego wyjść na prostą drogę. Działamy właśnie w placówkach dla młodzieży zdemoralizowanej, w zakładach karnych, ale również po prostu na ulicach, bo to też są nie tylko przestępcy stricte, ale również osoby w kryzysie bezdomności—dodaje Kuba, student II roku resocjalizacji.